فلسفه حج و داستان حضرت ابراهیم(ع

عيد قربان كه پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهي و شعور) و منا (سرزمين آرزوها، رسيدن به عشق) فرا مى رسد، عيد رهايى از تعلقات است. رهايى از هر آنچه غيرخدايى است. در اين روز حج گزار، اسماعيل وجودش را، يعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنيوى پيدا كرده قربانى مى كند تا سبكبال شود

صدای پای عید می آید. عید قربان عید پاک ترین عیدها است عید سر سپردگی و بندگی است. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان عید نزدیک شدن دلهایی است که به قرب الهی رسیده اند. عید قربان عید بر آمدن روزی نو و انسانی نو است 

و اکنون در منايي، ابراهيمي، و اسماعيلت را به قربانگاه آورده اي اسماعيل تو کيست؟ چيست؟ مقامت؟ آبرويت؟ موقعيتت، شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاكت؟ … ؟

اين را تو خود مي داني، تو خود آن را، او را – هر چه هست و هر که هست – بايد به منا آوري و براي قرباني، انتخاب کني، من فقط مي توانم ” نشانيها ” يش را به تو بدهم

آنچه تو را، در راه ايمان ضعيف مي کند، آنچه تو را در ”رفتن”، به ”ماندن” مي خواند، آنچه تو را، در راه ”مسئوليت” به ترديد مي افکند، آنچه تو را به خود بسته است و نگه داشته است، آنچه دلبستگي اش نمي گذارد تا ” پيام” را بشنوي، تا حقيقت را اعتراف کني، آنچه ترا به ”فرار” مي خواند آنچه ترا به توجيه و تاويل هاي مصلحت جويانه مي کشاند، و عشق به او، کور و کرت مي کند ابراهيمي و ”ضعف اسماعيلي” ات، ترا بازيچه ابليس مي سازد. در قله بلند شرفي و سراپا فخر و فضيلت، در زندگي ات تنها يک چيز هست ک

 ( ـ 1تئودور نولدکه، دانشمند و خاورشناس (1836 – 1930 م

قرآن با منطقي علمى و روش اطمينان بخش و قانع كنندهايى كه دارد دلهاى شنوندگان خود را به سوى خويش توجه داده و آنها را طرف خطاب قرار ميدهد، و همواره بر دلهاى كسانى كه از دور با آن مخالفت میورزند تسلط يافته و آنها را به خود ميپيوندد. فضيلت قرآن با داشتن سادگى و بلاغت خاص خود به اوج كمال رسيده است. اين كتاب توانست از مردمى وحشى و بى تربيت ، ملتى متمدن ايجاد كند كه تعاليم و تربيت دنياى خويش را برعهده گرفتند

 ـ 2دكتر يوهان ولفگانگ فون گوته رياضى دان، شاعر و نويسنده (1749 – 1832 م

قرآن اثرى است كه به واسطه سنگينى عبارات آ

خدا شناسی مولانا از طریق مراجعه به قرآن

خدا شناسی مثنوی از چه سنخ است؟ آیا مولانا همچون اهل کلام و فلسفه به استدلال های خشک و عبوس نظری توسل جسته است ، یا خدا شناسی مثنوی صرفا قلبی و شهودی و نهایتا شخصی و غیر قابل انتقال است؟

حق اینست که مثنوی سراسر توحید و نفی غیریت و کثرات موهوم است. زیرا مولانا در همه جای مثنوی بر این اصل روشن پای می فشارد که جز ذات اقدس الهی، همه موجودات و کائینات ، وجود ظلی و سایه وار دارند. منتهی چون مولانا احوال مواج و خروشانی داشته ، توحید را در مراتب مختلف باز گو کرده است. از این رو خداشناسی مثنوی، آمیزه ای از مباحث فطری و شهودی و استدلالی است ، اما نه از سنخ استدلالات اهل کلام و فلسفه

با نام تو آغاز کنم دفتر کارم

با یاد تو دمساز کنم شعر و شعارم

من ذره خاکم به در عز و جلالت

جانم به کف پای حبیب تو گذارم

یارب ز تو نورانی شده این دل ریشم

نام تو منقش شده در لحم و جدارم

ای مبدأ رحمت چو تو رحمان و رحیمی

بیهوده چه افسرده کنم قلب فگارم