مناجات

با نام تو آغاز کنم دفتر کارم

با یاد تو دمساز کنم شعر و شعارم

من ذره خاکم به در عز و جلالت

جانم به کف پای حبیب تو گذارم

یارب ز تو نورانی شده این دل ریشم

نام تو منقش شده در لحم و جدارم

ای مبدأ رحمت چو تو رحمان و رحیمی

بیهوده چه افسرده کنم قلب فگارم

وارسته شدم از خود و بیگانه ز اوهام

مستانه روم رو بسوی کوه نگارم

شاها! زتو خواهم کرم و فهم و هدایت

از لطف تو فضل و شرف و عز و وقارم

هم عزم و متانت، اثر و شور و شهامت

تا در ره ات ایثار کنم دار و ندارم

دریاب من خسته دل ریش و پریشان

وامانده ام از مخمسۀ کور برآرم

شاعر:سید خداداد فطرت  ایران 1379.01.28